Może kogoś zmotywuje...:)

Dzisiaj patrząc na mnie widzicie szczęśliwa osobę, cieszącą się z wielu rzeczy.
Mimo tego,że czasami mam gorsze dni albo jest mi po prostu smutno bez powodu to jestem szczęśliwa.
Smutek to naturalny element życia każdego z nas.
Każdy ma czasem zły dzień, gorszy czas, nieprzespaną noc..to normalne.
Człowiek mający stany depresyjne lub depresje jest w stanie wyjść z tego sam znajdując odpowiednich znajomych, przyjaciół czy drugą połówke.
Jestem tego żywym przykładem. :)
Jak widzicie jestem tu, pisze to dla was a gdybym się poddała to teraz nie byłoby mnie tu i nie próbowałabym dzielić się z wami tym co mam do powiedzenia.
Przeszłam z paranoi w paranoje, niestety.
Rok temu nienawidziłam życie a teraz zdaje sobie sprawe z tego,że moge umrzeć w każdej chwili i panicznie się tego boje. Trudno mi pojąć to,że mogę się nie obudzić, nie chce tego, przynajmniej nie teraz jeszcze.
Boję się,że moge stracić życie w momencie gdy zaczęłam się z niego cieszyć.
Dziękuje tym wszystkim ludzią którzy mnie wspierali  i pomogli wyjść na "prostą".
Wczoraj zaczęłam nowy rozdział w moim życiu, spaliłam pamiętniki, zdjęcia zwiazane z osobami które mnie raniły, wszystko związne z ludzmi od których chce się odciąć. Jestem z siebie dumna, potraktuje to wszystko jako moją pierwszą lekcje życiową, ciężką lekcje ale ważną która mnie dużo nauczyła.
Pomimo tego,że jestem teraz bardzo zagubiona jestem szczęśliwa. :)

Cieszcie się z życia bo może być tak,że stracicie je w najmniej oczekiwanym momencie.
W każdej chwili możecie zachorować i co wtedy?
Ja nie jestem chyba dalej w stanie pogodzić się ze śmiercią ale próbuje.
Jeśli chce ktoś ze mna popisać lub ma jakiś problem to śmiało piszcie do mnie na maila. :)